Ommetje Altrade
Op vrijdagochtend 26 augustus 2011 is het al vroeg heel erg warm en ik hoor op de radio dat het ‘s middag gaat onweren. Ik stuur Gerard, de fotograaf, een berichtje: ‘Zullen we om 10 uur het Ommetje Altrade gaan lopen?’ Ik krijg onmiddellijk een reactie: ‘Goed idee, ik ben om 10 uur bij je!’ De afgelopen week hadden we al besproken, dat het te lang geleden is, dat we samen gewandeld hebben en naar aanleiding van het bericht op de emailkrant over de ‘Nacht van de ommetjes’ op 8 oktober 2011 ( zie elders op de website onder rubriek Nieuws) hadden we bedacht, dat het we het ommetje Altrade maar eens moesten lopen!
Om 10 uur is Gerard bij mij en starten we de wandeling. Ik heb de route op papier uitgedraaid en we starten bij de St. Geertruidestraat en lopen via de van Nispenstraat de Ruisdaelstraat in.
We hadden ooit eens bedacht een wandeling langs alle boomspiegels in onze wijk te maken, maar dat is er (nog) niet van gekomen. Rondom de bomen in de Ruisdaelstraat kunnen we het niet laten om vast te leggen wat we zoal rondom de bomen zien: een verwilderde vlinderstruik, een vijgenboom, een steen met een maagdenpalm eromheen, een mand (?) en een nog meer groen.
Op het hoekje bij de Hobbemastraat is een soort speelplaatsje met onder andere een kunstwerk. Ik zoek in mijn routebeschrijving naar een uitleg, maar helaas er is niets over opgenomen. Dat is een beetje jammer, vinden wij, en dus schiet de fotograaf twee plaatjes!
We steken de Heijdenrijckstraat over en lopen de Rembrandtstraat in; het is er groen, maar ook een beetje donker door de enorme grote groene Amerikaanse eiken, die het wegdek flink omhoog duwen. Op de bomen hangen plaatjes met een rode of een groene boom. De bomen met de rode plaatjes verdwijnen als de riolering in deze straten vernieuwd wordt. De buurt is hierover in overleg met de gemeente Nijmegen; er is een werkgroep ontstaan ( zie ook elders op de website de knop Schildersbuurt).
We slaan rechtsaf de Josef Israelstraat in, steken de Daalseweg over. In de routebeschrijving staat dat we voorzichtig de weg over moeten steken en dat willen we ook wel doen, maar het is er zo druk, dat we niet over kunnen steken….. Zouden ze het daarom hebben opgenomen in de routebeschrijving? We moeten echt even wachten en dan kunnen we over en lopen richting Café Jos.
Vlak voor Café Jos hoor ik Gerard roepen ‘Ha daar heb je Jos!’. Ja leuk denk ik, Café Jos en die zit nog dicht ook ‘s morgens om 10 uur?! Het blijkt dat de fietser die ons tegemoet komt, een vriend van Gerard is en die vriend heet toevallig ook Jos. We staan gezellig te kletsen en ik kijk Jos nog eens goed aan en hij kijkt ook nog eens naar mij…. Tja, die Jos is toch echt een leraar van mij op de middelbare school van ruim 35 jaar geleden. Wij hebben elkaar al die jaren nooit meer gezien. Het is akelig om te horen dat hij nog weet wie ik ben, namelijk ‘een bespreekgeval in de vergaderingen’. Als een soort van reactie en verdediging confronteer ik hem keihard met zijn ‘tuinbroekperiode’! Lachend vraagt hij of ik daar weer niet te veel over wil vertellen aan Gerard. Sorry Jos, maar we hebben de rest van de wandeling voldoende gesprekstof gehad!
Gedurende de wandelingen komen we altijd grappige, bijzondere en verrassende dingen tegen: de fotograaf heeft weer van alles vastgelegd:
- een oud ijzer verzamelaar
- een alternatief poortje
- vruchtenboompjes: een appel en… nog iets
- een bordje, rara wat kun je hier afhalen
- prachtige bloemen
- een been van een etalagepop in een kozijn boven een voordeur
- een vrachtauto met een bijzondere tekst
Bij Café Jos slaan we rechtsaf, daarna meteen weer links, we steken de Koolemans Beijnenstraat over gaan naar links en weer naar rechts en dan lopen we in de Bachstraat. Bij het Sportfondsenbad kijken we naar het groen op de plek van het oude buitenbad. De fotograaf legt het vast. We vragen ons af hoe die grote steen daar terecht is gekomen?! We verzinnen er vrolijk op los: heeft iemand meegebracht van vakantie? Of misschien van een vrachtauto gevallen? De leukste versie houden we maar aan: Obelix heeft hem op zijn rug hier naar toegebracht!!
Aan het eind van de Bachstraat staan we even stil om te kijken naar de mooie oude boeken en lezen we een aantal teksten die in de etalage van het boekwinkeltje hangen. Ik moet lachen om de tekst van Simon Carmiggelt: ‘Mijn vrouw is net een mooi boek, maar ik heb het al uit’! Die tekst hoor ik met een bepaalde regelmaat, waar? Dat vertel ik u niet.
We slaan rechtsaf de Groesbeeksedwarsweg in. Het is ook zo’n bijzondere straat van Nijmegen Oost met de oude hoge huizen met bijzondere gevels, veel oude winkelpandjes en veel boven- en benedenwoningen met bijzondere geveltjes.
Tijdens de wandeling worden we steeds vriendelijk begroet door de mensen die door de straten lopen, de bewoners van de wijk. Ze kijken van mij (ik loop met een rugzak en een routebeschrijving) naar de fotograaf en andersom. Tja, we lopen duidelijk de toerist uit te hangen … maar wat die mensen niet weten, in onze eigen wijk.
Op de viersprong slaan we linksaf en lopen via de Fort Kijk in de Potstraat (waar de fotograaf liggend op de grond de bijzondere gevel vastlegt) naar het parkje om de speeltoestellen heen ( waar de fotograaf de Vlinder op de mozaïek bank vastlegt en een paar prachtige bomen en een ekster op het kerkhof naar de van Gentstraat en daar gaan we weer rechtsaf naar het Julianapark waar we doorheen lopen. Daarna steken we de Pr. Hendrikstraat over; daar legt de fotograaf het prachtige kunstwerk van Cor van Lith vast, waar we ook helaas niets over terugvinden in de routebeschrijving. 
We slaan rechtsaf de prachtig opgeknapte maar Singendonckstraat in. We lezen het bord van het Volksbelang over de renovatie van de buurt in 2007. De monumentale gevels van deze voormalige arbeiderswoningen zijn blijven staan en daarachter zijn compleet nieuwe huizen gebouwd. We genieten van de mooie straat inclusief het weinige, maar wel aanwezige groen en een poes die er op een vensterbank zit!
Op het einde van de straat slaan we weer rechtsaf de Groesbeeksedwarsweg in. De fotograaf kan het niet laten om hier weer een paar prachtige panden, waaronder de voormalige kwekerij van 1870 en kennelijk een bakkerij vast te leggen.
Op de viersprong slaan we links af en ineens zie ik een enorme brede glimlach op het gezicht van Gerard en ik kijk waar hij naar kijkt en ik krijg dezelfde glimlach op mijn gezicht. Er zit een nieuw café daar aan de Daalsedwarsweg op de hoek met de Beijenstraat met de prachtige naam: ‘Beij Ons’. Het nieuwe café is erg nieuw en daarom staat het ook niet opgenomen in de routebeschrijving van het ommetje. (www.beijons.nl) We zijn na 1,5 uur lopen wel toe aan een kopje koffie! Die koffie smaakt uitstekend en ik beloof dat ik reclame zal maken! Bij deze gedaan.
We willen eigenlijk een tweede kop bestellen, maar als we kijken in de richting waar de wielrenners, die ook op het terras zitten, naar kijken besluiten we snel af te rekenen en naar huis te gaan. We worden bijzonder vriendelijk te woord gestaan en men vraagt zich bezorgd af of we nog ver moeten lopen…. Tja we zien er echt te toeristisch uit. Op de Daalseweg legt de fotograaf de zwarte lucht waar we voor gevlucht zijn vast en we versnellen onze pas richting huis.
In huis doe ik de lampen aan, want het is heel erg donker geworden en ongeveer 5 minuten later, leegt de hoosbui zich. Ik stuur de fotograaf een berichtje: ‘Wat hebben wij een mazzel gehad!’
Tot slot:
Het Ommetje Altrade is ongeveer 3,5 km en dan zou je dat in ongeveer 45 minuten moeten kunnen lopen. Wij hebben de route niet helemaal meer kunnen lopen, maar we hebben er weer veel langer over gelopen. We hebben steeds stil gestaan om te kijken, om te praten met voorbijgangers, of om elkaar iets te vertellen. We hebben het laatste stuk (over het kerkhof aan de Daalsweg, de Poeyenstraat, de Dominicanenstraat langs Trianon en naar de Belvoir) niet meer gelopen. Dat zullen we een andere keer nog eens ‘moeten doen’.
U kunt een beschrijving van deze route, en van andere, downloaden op de website van de gemeente Nijmegen:
Wandelen in en rond nijmegen: ommetjes.